■ بہانے/ پنجابی کلام ۔ او جھلیا

بہانے

وکھرے وکھرے ،ون سوونے، بہانے اونوں آندے سن

جد  اوہناں دا ،جی چاہندا سی ،نوی کہانی پاندے سن

ویلے اینے، کم نہیں کوئی ، لتے لیڑے دی لت پئی اے

الماری وچ ،تھاں کوئی نہیں، اک پاندے اک لاندے سن

چنگا ویلہ سی، جد لوکی ،سچ دے اتے کٹھ کردے سی

اوچی مسند، دے اتے او، اوچے بندے بہاندے سن

غربت دے، مارے لوکاں دا ،ناں لے کے عہدے ہتھیائے

فیر انہاں ، غربت دے ماریاں،  دے حق ہنس کے کھاندے سن

ہر شے ہوندیاں، خوش نہ ہونا، جیویں اوہدی عادت بن گئی

رب دے ناں تو ، ضد کردے سی، خورے او کی چاہندے سن

نور جیا ہر پاسے ،جیویں کھلر کھلر ،جاندا سی

پردہ اپنی ،باری دا جد، ہلکا جا سرکاندے سن

شکوے کر کر ،بھکے مر مر، تھک گئے لوکی  مہنگائی نال

سڑکاں اتے، آکے سارے ،روندے تے کرلاندے سن 

وجد اندر ، دنیا دا چرخہ ، گھمدا سی ممتاز اوہدوں 

عشق دے نغمے ، اک تارے دے،  اتے جد وی گاندے سن

                 ●●●