■ ● حسن/ پنجابی کلام ۔ او جھلیا

حسن 

(گیت)

کی دساں تہانوں میں ، کنی سوہنی لگدی آں 

نکی نکی گل اتے ، منہ جدوں وٹدی آں

 کنا ہوئے زور آور ، میرے اگے ٹکدا نہیں 

 پل وچ زور اوناں ، ساریاں دا کڈدی آں 

 ناں میرا حسن اے تے، اکھ چہ غرور بڑا 

من ہوئے سٹیا وی ، کئی وار چکدی آں 

 اپنے غرور دے وچ ، کسے نوں نئیں تکدی میں 

وسے ہوئے گهر آپی ، کئی وار پٹدی آں 

 اپنے مزاج دی میں،  آپ اک ملکہ واں 

اپنی تے ہٹ تو میں،  کدی وی نہ ہٹنی آں 

●●●

■ کول تیرے بہندے ۔ پنجابی کلام۔ او جھلیا

جے کول تیرے بہندے

غم دور ساتھوں رہندے

فیر درد جدائیاں دے

ہنس ہنس کے اسی سہندے

           جے کول تیرے رہندے

پچھیا نہ کدی تُوں وی

دسیا نہ کدی میں وی

دل وچ نہ کدی رکھدے

گل دل دی تینوں کہندے

          جے کول تیرے رہندے 

اِتراؤ نہ صورت تے

مٹی جئی مورت تے

اناں اکھیاں نے تک لےنے

چن چڑھدے کئی لیندے

جے کول تیرے۔۔

 رسوا ہوئے پیمانے

 برباد اے میخانے

معصوم بھلے کیونکر
بے قدراں دے وس پیندے 
جے کول تیرے۔۔۔۔۔

شمع جو جلے بیٹھی
  پروانے ملے بیٹھی
ممتاز اونوں ساڑے 
جو کول کدی ویندے
جے کول کدی۔۔۔۔۔

●●●

■ کارے دن/ پنجابی کلام۔ او جھلیا

 کارے دن

کاریاں راتاں کارے دن

بُھلی پے گئے سارے دن

ہن او یاداں وچ رہندے نیں 

جیڑے ساتھ گزارے دن

اسی وفاواں کردے رہ گئے

طعنیاں دے تُو چارے دن

دل میرے توں پچھے کوئی

ہنجووان دے پچکارے دن

 ممتاز لنگائیاں  بے بس راتاں 

نہیں لنگدے بیچارے دن

۔۔۔۔۔۔۔۔۔

کارے دن تے کالیاں راتاں

بدبختاں لئی چنگیاں باتاں 

■ پیپسی ‏کولے/ ‏پنجابی ‏کلام۔ او جھلیا

چھڈو سارے پیپسی کولے

گیساں بھریاں جھوٹے رولے

لسی شربت پی کے دیکھو 

کیویں بند نساں نوں کھولے

گرمی گرمی سڑ گئے لوکی

کدی سکنجبیں پی کے بولے

چاواں پی پی ساڑ کلیجے

شکر کولا سٹ خاں اولے

تخ ملنگا ستو ورگا

ہے کوئی جیڑا گرمی رولے

 

■ حال سنایا/ پنجابی کلام/ او جھلیا

حال سنایا

کل جد گلاں گلاں دے وچ 

اونہے دل دا حال سنایا 

تد من اے گل مننی پے گئی

ککرے کنج انگور چڑہایا

سچی کہہ گئے کہون والے

 ہر گچھہ کیونکر زخمایا

ہر بندے نے مینوں لوگو

اک نوا ای سبق پڑھایا

سوچاں دے گھنگھرو بندھ جیون

تا تا تھیا ناچ نچایا 

روٹی بن کے اکھاں اتے

جیب نوں گروی جا رکھوایا

او نہیں اگے بولن دیندا 

جو ہڈی پربندھ کرایا 

آس دا دیپک بال کے رکھیں 

تاں کر جانیں کدھروں آیا 

کج انوکھا نال نہیں ہویا

کیوں ممتاز سیاپا پایا

●●●

■ مر جاڑاں اے/ پنجابی کلام ۔ او جھلیا

مر جاڑاں اے

اک دن میں وی مر جاڑاں اے

واپس جان نوں کر جاڑاں اے

موڈھے اتے لے کے لوکاں

چھڈ کے میرے گھر آڑاں اے

رب سوہنے توں بخش دویں تے

اگے راہ سنور جاڑاں اے

جے تو رسیو نال میرے تے

میں تے ہر دم سڑ جاڑاں اے

اس دن کلا چھڈیں نہ تو

جد ہر شے  بکھر جاڑاں اے

اناں کرم ممتاز تے کر دئیں 

رحم تیرے تے تر جاڑاں اے

●●●

■ جی ہوندا اے/ پنجابی کلام ۔ او جھلیا

جی ہوندا اے

جی نوں جی نال جی ہوندا اے

من لوو جی کی ہوندا اے

دھوکھے دے نال جے کر نہ دو

زہر وی کدھرے پی  ہوندا اے

ہتھ مسیحا دا ہووے تے 

پھٹ فیر ہر اک سی ہوندا اے

جیڑا شک توں اولے ہووے

اکثر مجرم ہی ہوندا اے

ہاسا بہتا جس دن ہس لو

اس دن رونڑاں وی ہوندا اے

سچا رشتہ پیسے دا بس 

باقی سب فرضی ہوندا اے

مثل محافظ دی ممتاز 

بوہے دی کنڈی ہوندا اے

             ●●●

روح دے کپڑے سیون والا

ستھرا جا درزی ہوندا اے

قرضی ہوندا اے

منشی ہوندا اے

(جو کج اکھاں ویکھن سچ اے)

■ ادھیڑ دتے/ پنجابی کلام ۔ او جھلیا

ادھیڑ دتے

زبان دے وچ زہر سی بھریا کلام سارے ادھیڑ دتے 

لحاظ کوئی نہ رہن دتا مقام سارے ادھیڑ دتے

فرعونیت دے خدائی دعوے دے اپنے پلے تے کچھ نہیں سی

جو چل ریا سی نہ او وی چھڈیا نظام سارے ادھیڑ دتے

 سبق سی جس وچ برابری دا کتاب خورے گواچ گئی اے

حفیظ موہن وکی تے سندھو شیام  سارے ادھیڑ دتے

بہتیرے موسم گزار دتے دلاں تے صدمے اٹھا کے پر ہن

غماں نوں کڈیا اے اپنے اندروں الام سارے ادھیڑ دتے 

ہزار واری سی جان حاضر جے دوستاں نے پکار ماری

مگر انہاں دوستاں نے ساڈے نیام سارے ادھیڑ دتے

کسے دے پلے وی کچھ نہیں پر عجیب ممتاز دوڑ سب دی

سزا جزا اک مذاق بن گئی انعام سارے ادھیڑ دتے 

●●●

■ اوچا نک/ پنجابی کلام/ او جھلیا

اوچا نک

ایڈا اوچا نک ہر تھاں، پھس جاندا اے

نکی نکی گل اتے، نس نس جاندا اے 

نک دی اچائی نوں ،گھٹاڑں  وچ فیدا اے 

گلاں ہون سدھیاں تے ، رچ رس جاندا اے

جھگڑے مکان لئی، لمبے چوڑے کم نہیں 

لنگدیاں بندہ بس، زرا ہس جاندا اے

اینی جئی گل ، راہ دل والے کھولدی

پہل کرے جیڑا اوہو، وچ  وس جاندا اے

 

ویلا جدوں آوے فیر، لگ پتہ جاوے جی

اپنا بیگانہ کون ،موقع دس جاندا اے

اینا نہ غرور کرو، اپنے مقام تے 

پیچ سارے ٹلیاں دے ، ٹیم کس جاندا اے

عزتاں وچ فیدہ، ممتاز  نقصان نہیں 

بڑا کچھ گنوا کے، پا چس جاندا اے

●●●

■ مینوں باہر نہ کر ۔ پنجابی کلام۔ او جھلیا

مینوں باہر نہ کر

جدوں دل کردا گتوں پھڑ کے 

توں گھر توں مینوں باہر نہ کر

ذرا جئی دیدے عزت مینوں 

بھلے فیر کدی تو پیار نہ کر

لیکے میراحسن  جوانی تے

کھو طاقت تے لاچار نہ کر

میتھوں لیکے جند میری ساری

ایویں رند والی تکرار نہ کر

تو  گھر دا دے مینوں ناواں 

 در در نہ رلا انکار نہ کر

میں ود کے پائے تیری جھولی

جذبے نوں پس دیوار نہ کر

 تیرے جئے ویکھے ممتاز کئی 

         میرے دل تے اوچھے وار نہ کر

                        ●●●

■ بھار بنا کے / پنجابی کلام۔ او جھلیا

  بھار بنا کے

کلام:

 (ممتازملک ۔پیرس)

ہاسے دی گل رکھ لیندے نے دل دے اتے بھار بنا کے 

 میری جے کر سننی نہیں سی کی فیدہ وچکار بٹھا کے

جس گل پئے گا اوہو جانے جس تن لگے اوہو سیکے

پھاہ نوں سوہنا ناں دتا اے پھلاں دا اک ہار بنا کے

سدھے سادے شرفا دی گل بن گئی کیکھڑ بدبختاں دا

اج کل لوکی جت جاندے نے جیب اپنی تلوار بنا کے

عمراں لگیاں عزتاں دے نال جد تک پردے کلے کول سی

شملے نیویں کرنے پے گئے شریکیاں نوں غمخوار بنا کے

جو کچھ لبھے شاکر ہو جا نہ لبھے تے صاہر ہووو 

کی ملنا اے نااہلاں نال امیداں بیکار لگا کے

چل ممتاز تماشا مکیا شاماں پہلے گھر نوں پہنچو

کھڈے تھاں تھاں راہی پے گئے  بے فیضے دلدار بنا کے

                  ●●●

■ انمول نی مائے/ پنجابی کلام۔ او جھلیا

 انمول نی مائے 

کلام: (ممتازملک ۔پیرس)


اے جذبے انمول نی مائے 

نہ ایناں نوں پَھول نی مائے

 مڑ کے اے نہیں آون والے

بول نہ ایسے بول نی مائے

لُکدے لُکدے لُکا بیٹھی آں 

درد بڑے انمول نی مائے

اونوں یاد میں کر کر روواں 
سا وچ وسے ڈھول نی مائے

اک نافرمانی دے بدلے 
ککراں  وچ نہ رول نی مائے 

رہ گئے ہارسنگھار وی میرے 
رہ گئے ٹھٹھے ٹھول نی مائے 

ممتاز سیاڑاں آپ نوں  کیویں 
شیشہ کرے مخول نی مائے 
●●●

■ مک جاندی/ پنجابی کلام۔ او جھلیا

مک جاندی

اگے ود کے سنبھالو  نئیں تے فیر

گل مکدے مکدے مک جاندی

جھڑی اتھرو والی وس پے تے 

فیر سکدے سکدے سک جاندی

چین کچھنی پیندی کج پہلاں

گڈی رکدے رکدے رک جاندی

کئی واری دھوکے اتے وی  

اکھ ٹکدے ٹکدے ٹک جاندی

 میوہ لدیا ہووے لچکیلی جئی 

ڈالی جھکدے جھکتے جھک جاندی

نہ ویلے سر ہوش آوے تے 

جند رلدے رلدے رل جاندی

ممتاز لکاوے دل جناں 

کہانی کھلدے کھلددے کھل جاندی

●●●

■ کیہوں جیہا ویلہ ۔ پنجابی کلام۔ او جھلیا

کیہو جیہا ویلہ اے

کیہو جیا ویلا اے جدے وچ جینے آں 

لیکھاں وچ لکھیا اے کیسا زہر پینے آں 

پہلاں اساں ماپیاں دے اگےاکھ چکی نہیں 

عزتاں دے ڈر تو اولاداں اگے  مکی نہیں 

سچ پچھو دلاں والے پھٹ اسی سینے آں

کیہو جیہا ویلا اے جدے وچ جینے آں۔۔۔۔

وڈے چھوٹے اپنے بیگانے دی نہ حد رہی

دلاں وچ جگہ وی تے رشتیاں دی کد رہی

خبراں دی حد تک دوجے نوں دسینے آں 

کیہو جیہا ویلا اے جدے وچ جینے آں ۔۔۔

ہوئی ممتاز بڑی پیڑی ساڈے نال اے

پردیسیاں دی بڑی جندڑی محال اے

دندیاں دے وچ اسی دوواں پاسوں پینے آں

کیہوں جیہا ویلا اے جدے وچ جینے آں 

●●●

■ لاڈو رانی ۔ پنجابی کلام۔ او جھلیا

لاڈو رانی

کنے  چن چڑھا بیٹھی آں 

اکھیاں نوں چندھیا بیٹھی آں

منزل اپڑن والیاں  نوں وی 

پٹھے رائے  پا بیٹھی آں

چنگےبھلے ٹبر نوں میں 

کیڑے پاسے لا بیٹھی آں

کلیاں  کھاڑاں کی ہوندا اے

دنیا نوں سمجھا بیٹھی آں

کلی آں میں لاڈو رانی 

جگ تے رولا پا بیٹھی آں

اک سی میرا ڈھول سپاہی

او وی بنے لا بیٹھی آں

ابا جی نو جھلیاں کر کے

ماں نوں لمیاں پا بیٹھی آں

دس ممتاز نوں کنے مرشد

اپنے پچھے لا بیٹھی آں 

●●●

■ چھڈ توں/ پنجابی کلام ۔ او جھلیا

چھڈ توں 

چل وے سودائیا ایویں لمیاں نہ چھڈ توں

چھاں دین والیاں  نوں جڑاں توں نہ

وڈ توں 

وڈی وڈی گل اتے اکھ تیری پجی نہیں 

نکی نکی گل اتے دندیاں  نہ کڈ توں 

باز رہیں  ممتاز ایسیاں دی یاری توں 

ہر ویلے جدے اگے سٹیں کوئی  ہڈ توں

●●●

ونڈ توں

بہتے دی اڈیک وچ تھوڑا تو گنوائیں نہ

جیڑا تیرے وس ہوئے اوہوں شے ونڈ توں 

ہر شے تثیر وچ دوجے کولوں وکھ اے 

 کدی وی نہ کہہ سکیں مرچاں نوں کھنڈ توں 

ہڈیاں جما دوے قہر پلے پا دوے

ایڈی ٹھنڈ چنگی نہیں بچ اینی ٹھنڈ توں 

 سکھے نے حیاتی نون لنگان والے سبھی ول

استاداں دیاں جھڑکاں تے وڈیاں دے ڈنڈ توں 

گلہ کدی کرو نہ کہ اے تے سکول نیں 

سانوں تے سبق ملے ماپیاں دی چنڈ توں

لاوارثاں دے وانگوں حال اودا ہوندا سی جیڑا اج دور نسے  رشتیاں دی گنڈ توں 

مشکلاں چہہ ممتاز بندے دی شناخت ہووے

نسدیاں ہوندے نوں پچھان اوہدی کنڈ توں

●●●

  

■ لگ جاندے نیں / پنجابی کلام ۔۔او جھلیا

   

    لگ جاندے نیں

دیر سویر جے ہو جاوے تے ، دل نوں دھڑکے لگ جاندے نے

وچھڑن والے نوں تے اے غم ، تڑکے تڑکے لگ جاندے نیں 

کج لوکاں دی سنگت نالوں ، کلیاں رہناں بہتر اے 

روگ اولڑے ایناں لوکاں ، دے پتھ پھڑ کے لگ جاندے نیں 

اینا چیتا رکھیں حاسد ، رب نال جھگڑا پا لیندا اے

دونواں جہاناں دے سارے غم، اونہوں  سڑ کے لگ جاندے نیں

وید نے کنی واری دسیا ، دل دیاں شریاناں  دے بارے

  لہو دے رستے صاف نہ ہون تے، روگ سکڑ کے لگ جاندے نیں 

ہر گل ہر اک رشتے دے نال ، کرن دا وکھرا چج ہوندا اے

وڈے جھگڑے نکی نکی گل،  پکڑ کے لگ جاندے نیں 

جد اتھرے رویئے حاکم ہون،  لحاظ وی انا ہوئے

نہیں لگنے  سی  او وی سب الزام، اکڑ کے لگ جاندے نیں 

اک دوجے دے بارے  جو نہ سمجھے، کٹھیاں رہ ممتاز

اکو وار او سارےپتے، یار وچھڑ کے لگ جاندے نیں 

                   ●●●

■ ذمہ داری/ پنجابی کلام۔ او جھلیا

ذمہ داری 

دنیا دے وچ ہر کوئی آندا لیکے کوئی ذمہ داری

اونہوں بھل کے وقت لنگاویں کانوں تیری مت گئی ماری

اک اک پل دی گنتی ہونی اک اک کم دا لیکھا چوکھا  

رب نوں جا کے کی دسیں گا کیویں تو اے عمر گزاری 

کربل برپا ہوندے نے تے پکے پیری ثابت قدمی 

شملے لئی سر دینے پیندے ایویں نہیں لبدی سرداری

سالاں دی آزمیش لنگا کے بندہ خود نوں ثابت کردا

مہنگی پے جاندی اے اکثر راہ چلدیاں دی دلداری

جند دی دوڑ چہہ جتن دے لئی ہوش ضروری سب توں پہلاں

عزتاں ملے پے جاندیاں نیں رول کے رکھ دے گی مئے خواری

ہتھ تیرے نوں عادت نہیں اے اپنا کر کے کھاون دی تے

کی تو کھٹیا دس دنیا نوں پیو دے مال تے عیش جے ساری

جے ممتاز نہ فرض نبھائے حق نہ دتے غم نہ ونڈے

تیرا جمنا مرنا اک جیہا کاہدی تیزی کی ہشیاری

              ●●●

■ بہانے/ پنجابی کلام ۔ او جھلیا

بہانے

وکھرے وکھرے ،ون سوونے، بہانے اونوں آندے سن

جد  اوہناں دا ،جی چاہندا سی ،نوی کہانی پاندے سن

ویلے اینے، کم نہیں کوئی ، لتے لیڑے دی لت پئی اے

الماری وچ ،تھاں کوئی نہیں، اک پاندے اک لاندے سن

چنگا ویلہ سی، جد لوکی ،سچ دے اتے کٹھ کردے سی

اوچی مسند، دے اتے او، اوچے بندے بہاندے سن

غربت دے، مارے لوکاں دا ،ناں لے کے عہدے ہتھیائے

فیر انہاں ، غربت دے ماریاں،  دے حق ہنس کے کھاندے سن

ہر شے ہوندیاں، خوش نہ ہونا، جیویں اوہدی عادت بن گئی

رب دے ناں تو ، ضد کردے سی، خورے او کی چاہندے سن

نور جیا ہر پاسے ،جیویں کھلر کھلر ،جاندا سی

پردہ اپنی ،باری دا جد، ہلکا جا سرکاندے سن

شکوے کر کر ،بھکے مر مر، تھک گئے لوکی  مہنگائی نال

سڑکاں اتے، آکے سارے ،روندے تے کرلاندے سن 

وجد اندر ، دنیا دا چرخہ ، گھمدا سی ممتاز اوہدوں 

عشق دے نغمے ، اک تارے دے،  اتے جد وی گاندے سن

                 ●●●

■ کیویں ساڑ جاندا اے/ پنجابی کلام۔ او جھلیا

        کیویں ساڑ جاندا اے 

کلام: ممتازملک 

مائے میریئے وچھوڑا کیویں ساڑ جاندا اے

لکھ جگ توں لکایئے جگ تاڑ جاندا اے

کدی اوچیاں نوں کھچ نیویں لا چھڈدے 

پباں بھار والیاں نوں گھوڑی چاڑھ جاندا

 اے

تیرے لاریاں تے رول دتا موسماں  دا رنگ

ایویں لنگھیا بیساکھ جیویں ہاڑ جاندا اے

سال لہنگ گئے بتیہرے پلے پیا تو نہ میرے 

پہلاں ندی وانگوں آیا بن باڑ جاندا اے

ممتاز کدی  دل والے وین نہ سنیں 

سر زورا زوری سولاں وچ واڑ جاندا اے

●●●