وساہ کوئی۔ پنجابی کلام۔ کوسا کوسا

سانوں چاہواں دا تیری وساہ کوئی نہ 

  کتھے جائیے کہ ہن دسے راہ کوئی نہ

بول کے سچ حیاتی تو کر دے عطا 

جھوٹیاں آساں وچ بوہتے ساہ کوئی نہ 

پیار وچ وی کوئی حد ضروری رکھو

اینج مگروں وی ہووے تباہ کوئی نہ 

اج تکیا  بخیلاں دی چوپال وچ 

دل ایناں کولوں کالے شیاہ کوئی نہ 

لت نشیاں دی  لگ گئی نہ لہہ پئے گی

 گل پایو فیر ایسا وی پھاہ کوئی نہ 

میرے برباد دشمن نہ ہنس کے وخا

کیویں پہنچی دکھی دل دی آہ کوئی نہ

اوہنے ممتاز ہو کے وی کی کھٹ لیا

سانوں ممتاز ہوون دا چاہ کوئی نہ

۔۔۔۔۔۔۔۔

لگ گئی۔ پنجابی کلام۔ کوسا کسا

دسن توں مجبوری لگ گئی 

عینک بہت ضروری لگ گئی

عمراں ڈھل جاندیاں نیں ایویںئی

کاہدھی سی مغروری لگ گئی

سچ بولن توں توبہ کر لئی

طوطے دے منہ چوری لگ گئی

دن توں رات کری جانے آں

جیون دی مجبوری لگ گئی

منے پاویں او نہ منے 

سٹ تے پوری پوری لگ گئی

کہندا سی ممتاز نہ ہوویں 

نہیں تے کہینگی دوری لگ گئی

۔۔۔۔۔۔۔۔

تو کی کردا۔ پنجابی کلام۔ کوسا کوسا

تو کی کردا

ناں تیرے جد فال نہ ہوندی تو کی کردا

میں جے تیرے نال نہ ہندی تو کی کردا

تاڑی دے لئی دو ہتھاں دی لوڑ اے ماہیا

 تال دے اتے تال نہ ہوندی تو کی کردا

پج پج تینوں لب لینی آں لک نہیں سکدا 

ہرنی ورگی چال نہ ہندی  تو کی کردا

تیریاں کمیاں تے وی پردے پائے ہس کے

عشق چہ میں بے حال نہ ہوندی تو کی کردا

دھپ نہ آوے تیرے سر تے ویلے دی جے

کھولے ہوئے وال نہ ہوندی تو کی کردا

تیریاں محنتاں تیرے دعوے کی کر لیندے

ذات اوہو لجپال نہ ہوندی تو کی کردا

شکرے نوں ممتاز نہ پنجرے دے وچ ڈکڑاں

اسمانی ترپال نہ ہوندی تو کی کردا

   ۔۔۔۔۔۔

نیناں دے در۔ پنجابی کلام۔ کوسا کوسا

          نیناں دے در

نیناں دے در وا جے کر دیں

قیدی خاب رہا جے کر دیں 

اک واری فیر جیون لگ پاں

پچھوں آ کے چا جے کر دیں

 

مر کے وی میں مر نہیں سکدی

میرے نام  ہوا جے کر دیں 

اکھیاں دے وچ چانن نہ رہے

 دور توں میتھوں راہ جے کر دیں 

سارے عیش میں کھو وچ پاواں

تو ممتاز جدا جے کر دیں

   ۔۔۔۔۔۔