@ ترس نہیں کھاندا ۔ پنجابی کلام ۔ او جھلیا

ترس نہیں کھاندا 

ہن او میرے تے ترس نہیں کھاندا

ویکھ لوے تے منہ پرتاندا

کیویں اونوں حال سناواں

پہلاں وانگ مینوں ورتاندا

مینوں فیر او کول بٹھاوے

جیویں پہلاں کول بٹھاندا

اپنے ہتھی پن پن کے او

برقیاں میرے منہ وچ پاندا

مینوں ہر دم یاد آندے نیں

لاڈ جیڑے سی نال لڈاندا

ویلا اک وار مڑ جائے پچھاں

دل میرا فیر اوہو چاہندا

شکایت کسے دی میں جے لاڑیں

ہر کوئی سی خیر مناہدا

کیڑی غلطی ہو گئی میتھوں 

غصہ کردا دو تن لاندا 

گل موقع ممتاز نوں دیندا

ایویں رس کے تے نہ جاندا

°°°°°°°

@ پے جاندا اے۔ پنجابی کلام ۔ او جھلیا

پے جاندا اے

بھریا میلہ چھڈ کے ،جاںڑاں پے جاندا اے

زخم جدائیاں والا ،کھاںڑاں ہے جاندا اے 

ٹردے ٹر دے ایویں ای، جھولی ہے جاندا جو

دکھ کلیجے نال ،او لاںڑاں پے جاندا اے 

جناں بارے چیتا ، وی نہیں سوکھا سی

وانگ جنازے بھار، او چاںڑاں پے جاندا اے 

زورا زوری دل تے، کرنی ہے جاندی اے

بے قدراں نال یار، نبھاںڑاں پے جاندا اے 

وقت سکھاندا یاداں، اکو نسل تیکر 

ویلا اے مصروف، بھلاںڑاں پے جاندا اے 

ہر اک دے نال جیب، چلاڑوں پہلاں سوچیں 

دشمن نوں وی کول، بٹھاںڑاں  پے جاندا اے

دل دیا چیخاں ظالم، کناں تیک نہ پہنچن

تائیوں ہر اک ہنج ، لکاںڑاں پے جاندا اے

اکھاں دے وچ اتھرو، بکل مار بٹھا کے 

دنیا نوں ممتاز ، ہنساںڑاں پے جاندا اے 

°°°°°°°°