@ سمجھ بیٹھا ایں/ پنجابی کلام ۔ او جھلیا

       سمجھ بیٹھا ایں 

تو میرے شوق نوں مجبوری سمجھ بیٹھا ایں 

ایہو غلطی جنوں ضروری سمجھ بیٹھا ایں

منہ میرا کھولنا شملے کئی نیویں کردا

میری اک چپ میری مغروری سمجھ بیٹھا ایں

ایڈا سوکھا نہیں قربان کسے لئی ہونا 

تو تیری غرض نوں منصوری سمجھ بیٹھا ایں

جس تباہی نے تیرا نام دعا توں کڈیا

ایسی بدنامی نوں مشہوری سمجھ بیٹھا ایں 

فاصلہ دل دا نہ ہووے تے کوئی معنی نہیں 

چند قدماں نوں تو تے دوری سمجھ بیٹھا ایں 

زہر قاتل سی جیہڑا چیر کے جگرا رکھ دے

کھاندے ہوئے تو جنوں چوری سمجھ بیٹھا ایں

میرے لفظاں دی وی کج اہمیت ہونی چاہیدی

کیوں میری چپ نوں تو منظوری سمجھ بیٹھا ایں 

ساز دل چھیڑ نہ ممتاز نیں زخمی تاناں  

پردہ پوشی نوں تو مغروری سمجھ بیٹھا ایں 

                 ●●●

■ عشق رولا / پنجابی کلام۔ او جھلیا

عشق رولا

اے چھپائے وی چھپ نہیں سکدا

عشق رولا  گلی گلی کردا

ہور کوئی وی کر نہیں سکدا

جو میرے دل دا اک ولی کردا

جو سمندر نوں وی نچاندا  اے

خشک صحرا چہ کھلبلی کردا

ایہہ تصور دا زور ہے کہ جو 

کھردرے رستے مخملی کردا

واقف حال ہے اوہی ممتاز

دور ایس دل دی بےکلی کردا

●●●

@ رکھاں دے نال/ پنجابی کلام ۔او جھلیا

    رکھاں دے نال

کلیاں اے فیر ہون نہیں دیندے

یاری کر لو رکھاں دے نال

تہانوں خوشیاں راس نہیں کیوں

کی اے رولا سکھاں دے نال

ہر ویلے کیوں رونا چاہندے

یاری کاہدی دکھاں دے نال

منہ کھلیا تے تعارف ہویا 

واقف تے ساں مکھاں دے نال

ممتاز قدر روٹی دی کرن تاں

واسطہ پے جے پکھاں دے نال

°°°°°°