رستے
پہلاں اداس ہویا، فیر او چپ جیا رستے
تے مسکرا کے مینوں، ویکھدا گیا
رستے
تیرے وجود دا احساس، تیرے بعد جدوں
عجب اداس جئے نے ،تیرے بنا رستے
جدوں دی میں تیرے، قدماں تے چلنوں انکاری
نراض نیں جیویں میتھوں، خفا خفا رستے
میں اپنے مان تے، کلیاں سفر دی ٹھانی سی
خدا نہ جھوٹ بلائے، گئے تھکا رستے
میں قدردان ہوواں ، شکر وی گزار سکاں
ہے رب تو میری دعا، فیر میرے ملا رستے
کسے وی کم دے نہیں ،منزلاں نہ چنگیاں تے
تو جس قدر وی بھلا، سج تے فیر سجا رستے
جیڑے مقام تے پہچان، سوکھے نہیں لبدے
گنوان والے تے ممتاز ، بے انتہاء رستے
●●●۔
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں