پوہنچے
پونچے چاڑھے وال وکھیرے
اوچے اوچے چیخے چاڑھے
اگے پچھے دوڑدے پھردے
کناں دے اے پردے پھاڑے
نہ کج سمجھن نہ سمجھاون
دل وچ خوف دے پنجے گاڑھے
ہر اک لفظ تو لہو پیا چوئے
ہر سچائی خنجر مارے
ہر اک لمحہ میری تاک چہ
ہر ایک منٹی مینوں تاڑے
سر توں پیراں تاک میں پچی
میں ماضی دے ورق چا پھاڑے
بند کیتی میں روندی پستک
ہانڈی دی تھاں اتھرو چاڑھے
ہن میں اکثر سو نہیں سکدی
سوچدی گھمن گھیری بارے
چپ چپیتا کوئی نہ کوئی
اک کردار تے واجاں مارے
بین کرے تے مینوں پچھے
کیوں کھولی سی پستک پارے
جے کر نہیں سی ایڈا جگرا
کیوں ماضی نوں واجاں مارے
کیوں ممتاز تو حوصلہ دتا
گل میں کھولدی چوک چوبارے
°°°°°
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں