مر جاندے نیں
ہر کم نک دی سیدھ چہہ ہوندا، کانوں کوئی رستہ بھلدا
باغاں دے رستے نوں بھل کے، مور وی کنے مر جاندے نیں
مرن والے نوں دسے کوئی، کلیاں تو ہی مرنا ناہی
ہر اک بندے دے نالے لوکی ، ہور وی کنے مر جاندے نیں
سنناں پے جاندا اے پاویں ، کناں دے وچ انگلاں پا لو
مظوماں دیاں آہاں اگے ، شور وی کنے مر جاندے نیں
موتی ورگے اکھڑ ڈل گئے ، میری قلم دی اکھ توں تایوں
کاغذ اتے وچھ کے دسدے، زور وی کنے مر جاندے نیں
کوتوالاں دی جد تلاشی، ویلے نے اک دن جا لئی تے
قاضی صاحب شرم دے مارے ، چور وی کنے مر جاندے نیں
وقتی فیدے ہو سکدے نیں، پر ممتاز اے نال نہیں جاندے
بدبختی جد پچھے پے جائے ،غور وی کنے مر جاندے نیں
●●●
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں